پولدارترین شهر های جهان را بشناسید
به گزارش کار در محل، گزارش تازه از «آکسفورد ایکانومیکز» نشان میدهد یک جابه جایی کم سابقه در اقتصاد شهری درحال رخ دادن است و تا 25 سال آینده قدرت اقتصادی جهان به سرعت درحال کوچ به شرق است.
موسسه آکسفورد ایکانومیکز در گزارش «شهرهای جهانی ۲۰۲۵» به تحلیل روند تغییرات بزرگ ترین اقتصادهای شهری جهان بر مبنای تولید ناخالص داخلی اسمی (Nominal GDP) در دوره زمانی ۲۰۰۰ تا پیش بینی سال ۲۰۵۰ پرداخته است.
این گزارش نشان داده است که جابه جایی مرکز ثقل اقتصاد شهری در جهان، با انتقال تدریجی قدرت اقتصادی از غرب به شرق، و رشد چشم گیر برخی کلان شهر های آسیایی است.
همچنین نمودار موجود در این گزارش تفاوت بین «شهری که امروز بزرگ است» و «شهری که در آینده احیانا بزرگ خواهد بود» را به تصویر می کشد و این به تنوع و پویایی در اقتصاد شهری جهانی اشاره دارد.
توکیو و نیویورک پیشتازان همیشه حاضر
براساس داده های این گزارش، شهر های توکیو و نیویورک طی دهه های گذشته جایگاه خویش را به عنوان دو قطب بزرگ اقتصاد شهری حفظ نموده اند.
اما توکیور از از دهه ۲۰۲۳ به بعد روند نزولی دارد و به جایگاه چهارم نزول می کند.
توکیو (و ژاپن به صورت کلی) با روند پیر شدن جمعیت و کاهش نرخ باروری روبرو است.
با کاهش جمعیت جوان و فعال توان تولید، نیروی کار، و پویایی اقتصادی کم می شود، عاملی که رشد GDP را محدود می کند.
طبق ارزیابی این موسسه، شرکت های ژاپنی نتوانسته اند در قسمت «خدمات با ارزش افزوده بالا» (high value-added services) با رقبای منطقه ای و جهانی همگام شوند؛ یعنی «مزیت نسبی» سابقشان در این زمینه کاسته شده است.
هم چنین توکیو در جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) ضعف دارد. این سرمایه گذاری ها نه فقط منابع مالی، بلکه نوآوری، مدیریت مدرن و کارایی اقتصادی می آورند — عاملی که در رشد شهری نقش کلیدی دارد.
در نتیجه، بر خلاف برخی رقبای آسیایی که با سرمایه گذاری خارجی و تمرکز روی صنایع نوآورانه رشد می کنند، توکیو از این منبع توان رشد کمتر بهره برده است.
آغاز عصر جدید اقتصاد شهری؛ حرکت قدرت از اقیانوس اطلس به اقیانوس آرام
بررسی روند دو دهه اخیر نشان داده است که از دهه ۲۰۲۰ به بعد جهش اقتصادی شهر های آسیایی شدت گرفته است. شانگهای، سئول و حتی کلان شهرهایی مانند اوساکا–کیوتو در گذشته، رشد قابل ملاحظه ای را تجربه کرده اند. افزایش جمعیت شهری، توسعه صنایع فناوری و تولید، سرمایه گذاری خارجی و نقش آفرینی پررنگ در زنجیره جهانی تأمین از مهم ترین عوامل این جهش عنوان شده است.
پیش بینی ها تا سال ۲۰۵۰ حکایت از آن دارد که چین و کره جنوبی درحال تثبیت جایگاه خود به عنوان مهم ترین قطب های اقتصاد شهری آینده هستند؛ روندی که عملا مسیر انتقال قدرت اقتصادی از غرب به شرق را تسریع نموده است.
در مورد سئول، سرمایه انسانی قوی، اقتصاد پویا، اشتغال کافی، این ها موتور رشد Seoul هستند اما مشکلات محیط زیستی، کیفیت زندگی و جمعیت شناسی می توانند مانع پایداری این رشد باشند.
در مورد شانگهای در این گزارش امده است، این شهر به نماد «ظهور آسیا» در اقتصاد شهری بدل شده است؛ با اقتصاد بزرگ و رو به رشد، زیرساخت صنعتی و خدماتی، و چشم انداز بلند مدت که آنرا به رقیبی جدی برای قدرت های شهری سنتی تبدیل میکند.
افول نسبی ستاره های غربی
گرچه شهر های بزرگی مانند لندن، لس آنجلس، پاریس و شیکاگو همچنان در بین ده اقتصاد برتر جهان قرار دارند، اما روند داده ها نشان داده است که جایگاه آنها رو به کاهش است. کاهش سهم اقتصادهای غربی از تولید جهانی، کندشدن رشد جمعیتی و محدودیت های ساختاری از مهم ترین علل این نزول تدریجی عنوان شده است.
در مقابل، شهرهایی مانند سان فرانسیسکو و بخصوص شانگهای با ثبت رشد چشم گیر، در پیش بینی سال ۲۰۵۰ در جمع ده اقتصاد برتر شهری جهان قرار گرفته اند.
شهرهایی که از قله فاصله گرفته اند
برخی شهرها که در شروع دهه ۲۰۰۰ جزو اقتصادهای بزرگ بودند، در افق ۲۰۵۰ با کاهش قابل توجه جایگاه مواجه اند.
واشنگتن دی سی، اوساکا–کیوتو، سائوپائولو، ناگویا (سومین شهر صنعتی ژاپن) این روند مبین پویایی گسترده اقتصاد شهری و تغییر ترکیب قدرت اقتصادی در جهان است.
تغییر معنادار معیارهای قدرت اقتصادی
اقتصاددانان اخطار داده اند که تکیه صرف بر «GDP اسمی» تصویر کاملی از قدرت یک شهر عرضه نمی دهد؛ چونکه این شاخص بشدت تحت تاثیر قیمت ارز، تورم و ساختارهای اقتصادی قرار دارد. علاوه بر این، شاخص هایی چون کیفیت زندگی، توزیع درآمد، پایداری محیط زیستی، سطح فناوری و میزان توسعه زیرساخت ها هم نقش برجسته ی در تعیین قدرت حقیقی یک شهر ایفا می کنند.
چشم اندازی از آینده اقتصاد شهری جهان
با استناد به پیش بینی های آکسفورد ایکانومیکز، جهان تا سال ۲۰۵۰ شاهد بازترسیم نقشه اقتصاد شهری خواهد بود. در این آینده نزدیک، آسیا سهم بزرگی از اقتصاد جهانی را به دست می گیرد و برخی کلان شهر های آن جایگاه سنتی شهر های غربی را تصاحب خواهند کرد. این جابه جایی بزرگ اقتصادی آثار قابل ملاحظه ای بر تجارت جهانی، بازار کار، تحولات فناوری و حتی موازنه سیاسی قدرت در جهان بر جای خواهد گذاشت.
به نظر می رسد عصر جدیدی درحال ایجاد است؛ عصری که در آن اقتصاد جهانی از محور اقیانوس اطلس به محور اقیانوس آرام منتقل می شود و شهر های آسیایی بازیگران اصلی آن خواهند بود.
بطور خلاصه موسسه آکسفورد ایکانومیکز در گزارش شهر های جهانی ۲۰۲۵ به تحلیل روند تغییرات بزرگ ترین اقتصادهای شهری جهان مبنی بر تولید ناخالص داخلی اسمی (Nominal GDP) در دوره زمانی ۲۰۰۰ تا پیش بینی سال ۲۰۵۰ پرداخته است.
این گزارش نشان داده است که جابه جایی مرکز ثقل اقتصاد شهری در جهان، با انتقال تدریجی قدرت اقتصادی از غرب به شرق، و رشد چشمگیر برخی کلان شهرهای آسیایی است.
همچنین نمودار موجود در این گزارش تفاوت بین شهری که امروز بزرگ است و شهری که در آینده احیاناً بزرگ خواهد بود را به تصویر می کشد و این به تنوع و پویایی در اقتصاد شهری جهانی اشاره دارد.
براساس داده های این گزارش، شهرهای توکیو و نیویورک طی دهه های گذشته جایگاه خود را به عنوان دو قطب بزرگ اقتصاد شهری حفظ نموده اند.
اما توکیور از از دهه ۲۰۲۳ به بعد روند نزولی دارد و به جایگاه چهارم نزول می کند.
توکیو (و ژاپن به شکل کلی) با روند پیر شدن جمعیت و کاهش نرخ باروری روبرو است. افزایش جمعیت شهری، توسعه صنایع فناوری و تولید، سرمایه گذاری خارجی و نقش آفرینی پررنگ در زنجیره جهانی تامین از مهم ترین عوامل این جهش عنوان شده است.
پیش بینی ها تا سال ۲۰۵۰ حکایت از آن دارد که چین و کره جنوبی در حال تثبیت جایگاه خود به عنوان مهم ترین قطب های اقتصاد شهری آینده هستند؛ روندی که در عمل مسیر انتقال قدرت اقتصادی از غرب به شرق را تسریع نموده است.
در مورد سئول، سرمایه انسانی قوی، اقتصاد پویا، اشتغال کافی، این ها موتور رشد Seoul هستند اما مشکلات محیط زیستی، کیفیت زندگی و جمعیت شناسی می توانند مانع پایداری این رشد باشند.
در مورد شانگهای در این گزارش امده است، این شهر به نماد ظهور آسیا در اقتصاد شهری بدل شده است؛ با اقتصاد بزرگ و رو به رشد، زیرساخت صنعتی و خدماتی، و چشم انداز طولانی مدت که آن را به رقیبی جدی برای قدرت های شهری سنتی تبدیل میکند.
گرچه شهرهای بزرگی مانند لندن، لس آنجلس، پاریس و شیکاگو بازهم در میان ده اقتصاد برتر جهان قرار دارند، اما روند داده ها نشان داده است که جایگاه آنها رو به کاهش است. کاهش سهم اقتصادهای غربی از تولید جهانی، کندشدن رشد جمعیتی و محدودیت های ساختاری از مهم ترین علل این نزول تدریجی عنوان شده است.
در مقابل، شهرهایی مانند سان فرانسیسکو و به خصوص شانگهای با ثبت رشد قابل توجه، در پیش بینی سال ۲۰۵۰ در جمع ده اقتصاد برتر شهری جهان قرار گرفته اند.
برخی شهرها که در آغاز دهه ۲۰۰۰ جزو اقتصادهای بزرگ بودند، در افق ۲۰۵۰ با کاهش قابل توجه جایگاه مواجه اند.
واشنگتن دی سی، اوساکا–کیوتو، سائوپائولو، ناگویا (سومین شهر صنعتی ژاپن) این روند مبین پویایی گسترده اقتصاد شهری و تغییر ترکیب قدرت اقتصادی در جهان است.
اقتصاددانان اخطار داده اند که تکیه صرف بر GDP اسمی تصویر کاملی از قدرت یک شهر عرضه نمی دهد؛ چراکه این شاخص به شدت تحت الشعاع قیمت ارز، تورم و ساختارهای اقتصادی قرار دارد.
منبع: kardarmahal.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب